Ο Πάσχων..άνθρωπος..

Την 28^η Οκτωβρίου βρέθηκα στο χωριό με τον γυιό μου και μερικούς φίλους του φίλους του.    Ο καιρός ήταν κακός και το κρύο διαπεραστικό και υγρό, να σε τρυπά μέχρι το κοκκαλο..Η θαλπωρή του τζακιού και η μυρωδιά απο το ξύλο που  αναδιδε μυρωδιές απίθανες, μας έφερε σε μιαν ευφορία και αρχίσαμε τις εξομολογήσεις..

Εκπληκτος παρακολούθησα έναν βαθύτατο πόνο στην καρδιά των νέων αυτών ανθρώπων των 22 χρόνων, που μου θύμισε ένα σχόλιο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου, του 2003 για τον Πάσχοντα άνθρωπο, αντίγραφο του οποίου είχα μπροστά μου και βίωσα για μερικές μέρες..

Ο ΠΑΣΧΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Από κείμενο του Νίκου Ξυδάκη που δημοσιεύθηκε στην “Καθημερινή” (23-3-2003) αποσπώ το ακόλουθο κομμάτι.

“Ένας φίλος ζωγράφος μου έλεγε το καλοκαίρι: "Δεν θέλω να ζωγραφίζω

αυτά που ξέρω να κάνω καλά,

τοπία, αφαίρεση.

Νιώθω τα νεύρα μου τεντωμένα, ακούω φωνές.

Βλέπω γύρω μου βία, ανησυχία, ρευστότητα, μυρίζω απειλή.

Γι αυτο τωρα ζωγραφιζω ανθρωπους....".

Ζωγράφισε ανθρώπους τανυσμένους σαν χορδές, σε μια κραυγή που δεν βγαίνει.

Το ένστικτο τον γύρισε στη μήτρα του πιο ανήσυχου εξπρεσιονισμού, αυτού που ζωγράφιζαν μετά την εμπειρία του Α΄ Πολέμου”.

Το σκέφτομαι αυτό τώρα που συνεχίζονται οι εχθροπραξίες στο Ιράκ, στην Μέση Ανατολή και αλλού,

ΌΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Τελικά ο άνθρωπος βασανίζεται και υποφέρει, άλλοτε ως θύμα και άλλοτε ως θύτης, άλλοτε στα πρόσωπα αυτών που στέλλουν τις βλακώδεις και απάνθρωπες “έξυπνες” βόμβες, και άλλοτε στα πρόσωπα αυτών που δέχονται την εγκληματική τους μανία.

Ο άνθρωπος Τελικά Βασανίζεται, χωρίς να προλαμβάνη να βγάζη μια κραυγή.

Μάς πνίγει αυτές τις ημέρες ο πόνος από τον όλεθρο της καταστροφής και από την τραγωδία των Βασανισμένων Ανθρώπων, Που Ταλαιπωρούνται Και Υποφέρουν Από Τον Ίδιο Τον Άνθρωπο.

Και μας πονά ο τρόπος με τον οποίο δικαιολογούν αυτές τις τραγικές καταστάσεις.

Οι Θυτες Επικαλουνται Νομους Και Συνθηκες,

Ενω Εχουν Παραβη Τα Παντα,

Δεν Υπολογιζουν Το Διεθνες Δικαιο.

Οι Διεθνείς Συνθήκες, οι Οργανισμοί Ειρήνης, τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι κινήσεις ανθρωπιστικής βοήθειας, οι επίσημοι ουμανιστικοί λόγοι κλπ.,

ΌΛΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΕΣ ΚΑΙ ΚΕΝΟΙ ΛΟΓΟΙ.

Η ανθρώπινη ζωή ευτελίζεται και το ανθρώπινο αίμα, καθώς επίσης και η ανθρώπινη ζωή, ισοδυναμούν με μερικά γαλόνια πετρελαίου!

Η ανάκαμψη της οικονομίας και η αύξηση του εμπορίου, δυστυχώς, περνούν μέσα από τον φρικτό θάνατο αθώων ανθρώπων!

Τί να τον κάνω αυτόν τον πολιτισμό, που λέει ότι είναι ανθρωποκεντρικός, αλλά στην ουσία είναι θανατηφόρος, ακόμη και αυτής της εννοίας αυτού του ίδιου του ανθρωπισμού!

ΔΕΝ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,

ΤΟ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΒΙΟΥ,

ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΦΟΒΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ;

Προσευχήθηκα θερμά τις ημέρες που περάσαμε, Στον Πασχοντα Υιο Του Ανθρωπου, Να Βοηθηση Τον Πασχοντα Άνθρωπο, Όπου Και Αν Ζη.

 Και σκέφθηκα ότι πέρα από τους διεθνείς νόμους και τις διεθνείς συνθήκες, που παραβιάζονται,

Υπάρχουν Και

Οι Πνευματικοί Νόμοι, Που Αργά Ή Γρήγορα Θα Λειτουργήσουν Σε Βάρος Εκείνων Που Τους Παραθεωρούν.

Μάρτιος 2003

Ν.Ι.