ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΜΟΥ

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ..ΔΥΟ ΑΠΟΨΕΙΣ..ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ..




Ελάτε να δούμε δυο διαφορετικές νοοτροπίες, πάνω στο ίδιο θεμα..Δυο διαμετρικά αντίθετες απόψεις, πάνω στην καθημερινότητά μας , όπως μας την κατάντησαν, αφού πρώτοι εμεις τους παραχωρήσαμε, με την ψήφο μας, το δικαίωμα να ασελγήσουν πάνω της...( Θυμάστε τις υποσχέσεις του ανδρέα, και τα μεγάλα λόγια του..ολίγου απο γκιουβέτσι πρωτότοκού του...)

(Τί μας προτεινει ο Γιάννης Ξανθούλης)


Να ξαναγίνουμε φτωχοί . Όπως ήμασταν πάντα . Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες . Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό - όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό - ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να ' ρθει η σειρά τους ... 
Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια . Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι , μπλε και μπεζ χρωμάτων , τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευτοξανθιά , τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσιαμας.. και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ ' εκκλησιές
περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου .




Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι ..Να βρούμε ξανά τις σωστές μας
κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας . Να ξαναβρούμε τη γεύση του  μπατιρόσπορου ,των ελαχιστοποιημένων αναγκών , να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο.
Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού . Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους .
Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον « σεβασμό » προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας .
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά , όπως μεταποίηση ρούχων , αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα , καρικώματα στις κάλτσες , υδραυλικές και σχετικές εργασίες . Κάποτε ο μαϊντανός , τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .



Να επανακτήσουμε το κύρος μας , χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ...Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα τραύματα  των παιδιών .Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές - χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας ,τον ΣΥΡΙΖΑ - θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές .
ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος . Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια, όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού ;
Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας , κύριοι δήμαρχοι ;



Μη φοβάστε τη φτώχεια . Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν...παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς . Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου , της κορινθιακής σταφίδας , του χαλβά Φαρσάλων ,των εσπεριδοειδών , της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών . Λάδι , χόρτα , ελίτσες , λίγο τυρί και ψωμί ζεστό , να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας
το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού . Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το.. σούσι απότομα , όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας , της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ . Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ...
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας .

Τώρα η μιαν άλλη άποψη, διαμετρικά αντίθετη, που ίσως βρίσκει αρκετούς πιστούς..
(Της Eλευθερίας Τσακιροπούλου)



Να ξαναγίνετε φτωχοί χωρίς εμένα . Η δική μου γιαγιά ήρθε από απέναντι μόνο με το φουστάνι που φόραγε και κατάφερε δουλεύοντας σκληρά να μεγαλώσει τα παιδιά της ..να προκόψει
( έτσι το λέγαμε τότε ) να δει τα εγγόνια της να σπουδάζουν χωρίς να χρειάζονται ακριβοπληρωμένα φροντιστήρια..και μια φορά το χρόνο γριά πια να επιφυλλάσει στον εαυτό της τη μέγιστη πολυτέλεια...ενός ζευγαριού παπουτσίων από τον Σκλιά .
Εμένα δεν μου άρεσε η λάσπη που κολλούσε στα παπούτσια μου . Μου άρεσαν οι...πικροδάφνες στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου , η μυρωδιά στα Αναφιώτικα , οι νερατζιές..στη Πανεπιστημίου , η θέα της Ακρόπολης από τη Πατησίων . Μου άρεσε να διαβάζω..στο Θέατρο του Διονύσου.. Σοφοκλή , Αισχύλο και Ευριπίδη , να βλέπω παραστάσεις στο υπόγειο του Κουν και στο Ηρώδειο . Μου άρεσε ο Χατζηδάκης και ο Τσαρούχης .
Αυτά ήταν η πατρίδα μου... και αυτά με έκαναν να
την ονειρεύομαι χωρίς λασπόδρομους , ζήτουλες και ψευτοξανθιές .
Τίμια ήμουν ανέκαθεν και το ίδιο έμαθα και στο παιδί μου . Δουλέυω από τηνημέρα που τελείωσα το λύκειο .
Δούλευα και σπούδαζα χωρίς φοιτητική άδεια γιατί ο τότε διευθυντής μου έλεγε το αμίμητο « Δεσποινίς μου πρέπει να διαλέξετε ή φοιτήτριαθα είστε ή εργαζόμενη » .Και διάλεξα και τα δύο.Και τα κατάφερα και στα δύο .
Και παράλληλα έμαθα και τρεις ξένες γλώσσες . 
Και πλήρωνα και πληρώνω σκληρούς φόρους ,χωρίς ποτέ μα ποτέ να έχω κρύψει ούτε δραχμή των εισοδημάτων μου .
Ναι λοιπόν δουλεύω 10 ώρες την ημέρα επί 24 συναπτά έτη και κάπια στιγμήτα κατάφερα και έβγαλα λεφτά . 
Πρέπει να ντρέπομαι ; 
Ούτε επιδοτήσεις για  ανύπαρκτες καλλιέργειες πήρα ποτέ , ούτε καμμία απευθείας ανάθεση , ούτε σε επιτροπή ή Δ.Σ. ή οργανισμό του δημοσίου ήμουν μέλος , ούτε προαγωγή πήρα μετά από τηλέφωνο πολιτικού προσώπου . 
Ότι έκανα το έκανα μόνη μου . Και τα Μanolo που φοράω μόνη μου τα πήρα . 
Και κάθε φορά που ανεβαίνω πάνω τους θυμάμαι τη γιαγιά μου και τη χαρά της όταν έφερνε στο σπίτι το περίφημο κουτί από το salon sklia και τη περηφάνεια της όταν τα φόραγε και μας έλεγε τι πέρασε στη ζωή της και πως τα κατάφερε να             προκόψει » .
Και δεν θέλω να ξαναβρώ παλιούς εχθρούς , θέλω μόνο νέους φίλους και
συμμάχους για να πραγματοποιήσουμε το όνειρο μιας δίκαιης , αξιοκρατικής και προοδευτικής κοινωνίας .
Δεν θέλω καμμιά νοσοκόμα να « συρθεί » στο σπίτι μου όταν αρρωστήσω . 
Θέλω να υπάρχει ένα σύστημα υγείας που θα με περιθάλψει .
Αυτό πληρώνω άλλωστε με το μισό του εισοδήματός μου . 
Δεν πληρώνω για να τρώνε  τα λαμόγια των νοσοκομείων και οι φαρμακευτικές εταιρείες .Και δεν θέλω να ράβω μόνη μου τα ρούχα μου,γιατί δεν προλαβαίνω και γιατί δεν καταλαβαίνω το λόγο που πρέπει να σπρώξω στην ανεργία μια μοδίστρα .
Και δεν θέλω στη βεράντα μου να φυτέψω ζαρζαβατικά                      
 ( στο ρετιρέ του ο κος Ξανθούλης ας το κάνει ) , μου αρέσουν οι γαζίες μου και οι μυρτιές μου και οι δάφνες μου . 
Και μου αρέσει και ο μανάβης της γειτονιάς μου .
 Και μάλιστα πολύ . Γιατί αντί να δώσει το ιδιόκτητο μαγαζί γωνία που έχει στο κέντρο της Αθήνας για να γίνει το Everest ή Γερμανός , έχει το πείσμα , το κουράγιο και τη τρέλλα να επιμένει να πουλάει τη πραμάτεια του υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής .
Και φυσικά δεν θέλω να χρησιμοποιήσω βέργες για να σωφρονίσω τη κόρη μου .
Η κόρη μου με κάνει περήφανη και μου δίνει τη δυνατότητα να ονειρεύομαι μια καλύτερη πατρίδα .



Μια πατρίδα που οι αγρότες της δεν τρώνε επιδοτήσεις και αποζημιώσεις στα μπουζουκομάγαζα , οι πολιτικοί της είναι και ηθικοί και νόμιμοι , η άρχουσα τάξη της δεν αποτελείται από λαμόγια και απατεώνες , ψευτοκουλτουριάδες και δήθεν διανοούμενους που συναναστρέφονται με κλέφτες πολιτικούς .
 Μια πατρίδα με ανθρώπους σα τη γιαγιά μου και τη κόρη μου , εμένα και τους φίλους μου και όλους αυτούς που δεν συμμετείχαν στο πάρτυ . 
Ε λοιπόν όχι δεν ήμασταν εκεί όταν τρώγανε , όταν έχτιζαν βίλλες ή αγόραζαν καγιέν Ούτε τώρα είμαστε με αυτούς που κρύβουν τις πισίνες τους , φυγαδεύουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και αγοράζουν ακίνητα όσο - όσο στο Λονδίνο .
Και ναι προερχόμαστε από το Μεγαλέξανδρο , το Μιλτιάδη , τον Αριστείδη , τον Αλκιβιάδη . Αλλά και από τον Πλάτωνα και τον Επίκουρο . Το Σοφοκλή και τον Αριστοφάνη . Και ελπίζω να μην ξαναζήσουμε στην Ελλάδα εποχές που σε μπαγλάρωναν για ψύλλου πήδημα .
Και ναι μου αρέσει το ελαιόλαδο , η κορινθιακή σταφίδα , ο χαλβάς φαρσάλων ,τα εσπεριδοειδή , οι σαρδέλες και τα ραδίκια . 
Η φτώχεια όμως όχι . Δεν θα πάρω .



Να δοκιμάσετε χωρίς εμένα! 
Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί  οτι ,η άγνωστή μου Κυρία, δεν έχει, απ τη μεριά της δίκηο..κι άλλο τόσο ο συμπαθέστατος Γ.Ξανθούλης..

Δυό απόψεις...Δυό διαφορετικές θεωρήσεις, του ιδιου θεματος, σε μιαν ατέρμονη πορεία προς το ίδιο τέρμα που είναι ο..θάνατος χωρίς εξεύρεση του βαθυτέρου νοήματος της ζωής...
Γιατί ήρθαμε στον κόσμο; 
Για να ταλαιπωρηθούμε; 
Για να ζήσουμε τον...μύθο μας; 
Για να μάθουμε κάτι, που δεν μπορέσαμε να βρούμε τελικά;
 Για να γίνουμε κάτι, και να αφήσουμε το ίχνος μας στους μεταγενεστέρους 
( βαθύ ή αδιόρατο, ή και καθόλου δεν έχει σημασία..)
 Ποιός άλλωστε θυμάται όλους αυτούς τους μεγάλους, πλούσιους, ευτυχείς, δυστυχείς (όπως ο  ιδιοκτήτης γερμανικού πολυεθνικού, καταστήματος που αυτοκτόνησε πρόσφατα μη αντέχοντας την ανιατη ασθένεια που τον κατάτρωγε, και που τα εκατομμύρια του δεν μπορούσαν να του προσφέρουν ανακούφιση..) 
Το νόημα βρίσκεται αλλού..Κι αν κάποιος δεν μπορέσει να το βρή μόνος του, κανείς δεν θα μπορεσει να του το επιβάλει..
Ο Χριστός μας έδωσε την σημειολογία, πριν 2000 χρόνια ,λέγοντας οτι: 
¨Οποιος θέλει να έρθει μαζί μου, θα πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό  του, να σηκώσει το σταυρό του και να ακολουθήσει αυτά που Εγώ κάνω...