ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΜΟΥ

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Σίγουρα..δεν πορευόμαστε μόνοι στη ζωή..



ξέρεις οτι πάντα είναι κοντά σου ο Φύλακας άγγελός σου,


Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας είτε για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο
χρόνο, είτε για πάντα.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας
για κάποιο λόγο, συνήθως απαντά σε μία
ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει. Έχει έρθει για να μας
βοηθήσει
σε μια δυσκολία, να παρέχει καθοδήγηση ή υποστήριξη, για να μας
συνδράμει φυσικά, συναισθηματικά ή πνευματικά.
Μοιάζει θεόσταλτος και είναι.
Είναι εκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν.....
Μετά, χωρίς να κάνουμε κάτι λάθος, η σχέση θα τελειώσει.
Κάποιος από τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα βάλει τέλος.

Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να πεθάνει.

Μπορεί απλώς να φύγει μακριά μας.
Κάποιες φορές, μπορεί να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο που                                    να μας αναγκάσει να πάρουμε θέση.

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι,
 η ανάγκη μας βρήκε ανταπόκριση,
η επιθυμία μας εκπληρώθηκε,
οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελείωσε.          
Η προσευχή μας πήρε απάντηση και είναι ώρα να προχωρήσουμε.


Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας
για ορισμένο χρόνο, αυτό σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε.

Μπορεί να μας φέρει μια ειρηνική εμπειρία, ή να μας κάνει να γελάμε.
Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα και πάντως η παρουσία
του θα μας δώσει μεγάλη χαρά.
Παρ' ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο.

Όταν κάποιος
είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθήματα ζωής. Θα μας διδάξει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει
να χτίσουμε στέρεα συναισθηματικά θεμέλια.

Η δουλειά μας είναι να δεχτούμε το μάθημα, να αγαπήσουμε τον άνθρωπο αυτό
και να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε στη σχέση μας μαζί του, σε όλες τις σχέσεις
και όλα τα πεδία της ζωής μας.





Η παχυσαρκία σκοτώνει..με πολλούς τρόπους..



Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΗΤΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ



Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να φανταστούν ότι
ο διαβήτης και ο καρκίνος έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους.
Ωστόσο επιστήμονες από την Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου (ACS) και την Αμερικανική Εταιρεία Διαβήτη (ADA), πιστεύουν ότι έχουν – και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να βρουν τις λεπτομέρειες.
Σε κοινή δήλωσή τους, οι δύο επιστημονικοί οργανισμοί αναφέρουν πως ολοένα περισσότερα στοιχεία υποδηλώνουν ότι
οι πάσχοντες από διαβήτη είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη ορισμένων μορφών καρκίνου.
«Στην πραγματικότητα», γράφουν στην επιθεώρηση «CA: A Cancer Journal for Clinicians», «οι διαβητικοί διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο να εκδηλώσουν καρκίνο του ήπατος, του παγκρέατος και του τοιχώματος της μήτρας».
 Επιπλέον, έχουν 20-50% περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρκίνο του παχέος εντέρου, του μαστού και της ουροδόχου κύστεως, σε σύγκριση με τους μη διαβητικούς.
Για τις άλλες μορφές καρκίνου, όπως αυτός του πνεύμονα, ενδείξεις αυξημένου κινδύνου δεν υπάρχουν, ενώ ειδικά για τον καρκίνο του προστάτη ο κίνδυνος που διατρέχουν φαίνεται ότι είναι χαμηλότερος.
Αν για εμάς τους κοινούς θνητούς η συσχέτιση των δύο ασθενειών μοιάζει πρωτοφανής, για τους ειδικούς δεν είναι, διότι από τη δεκαετία του ’50 κιόλας είχαν δημοσιευτεί οι πρώτες παρατηρήσεις. Ωστόσο μόλις πέρυσι συγκεντρώθηκαν στοιχεία από πολλές μελέτες για να αναλυθούν συνδυαστικά – και με αυτή την ανάλυση τεκμηριώθηκε η ύπαρξη της συσχέτισης.
Όπως εξάλλου ανέφερε προ διμήνου στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD) ο καθηγητής Μάικλ Πόλακ, από το Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ του Καναδά, ολοένα περισσότερες μελέτες υποδηλώνουν ότι
οι διαβητικοί που παίρνουν μετφορμίνη διατρέχουν 40% λιγότερες πιθανότητες καρκίνου σε σύγκριση με όσους δεν παίρνουν.
Η μετφορμίνη είναι ένα από τα πιο παλιά και ευρύτερα χρησιμοποιούμενα φάρμακα για τον διαβήτη
(έχει ήδη κλείσει έξι δεκαετίες χορήγησης)
και ήδη διερευνάται κατά πόσον μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη ή την θεραπεία συχνών καρκίνων, όπως αυτοί του παχέος εντέρου, του πνεύμονα, του μαστού και του προστάτη, κατά τον δρα Πόλακ.
Άλλες μελέτες, εξάλλου, έχουν δείξει ότι
οι διαβητικοί ασθενείς διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους έπειτα από εγχειρήσεις για τη θεραπεία καρκίνου.              
Προ μηνών, λ.χ., επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Τζωνς Χόπκινς δημοσίευσαν στην επιθεώρηση «Diabetes Care» ανάλυση 15 παλαιότερων μελετών, που έδειξε ότι έπειτα από εγχειρήσεις για διάφορους καρκίνους, οι ασθενείς με προϋπάρχοντα διαβήτη είχαν 50% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν σε σύγκριση με τους μη διαβητικούς.
Στις 15 μελέτες είχαν συμμετάσχει συνολικά 60.000 ασθενείς, με ή χωρίς διαβήτη, οι οποίοι έπασχαν από καρκίνους;
 του πνεύμονα, του παχέος εντέρου, του οισοφάγου, του ήπατος, του στομάχου, του παγκρέατος ή του προστάτη.
Οι θεωρίες που περιμένουν απαντήσεις
Πώς αυξάνει ο διαβήτης τον κίνδυνο καρκίνου;
Τρεις είναι οι έως τώρα θεωρίες:
* Οι δύο ασθένειες μοιράζονται ορισμένους παράγοντες κινδύνου.
Ο διαβήτης τύπου 2, που είναι η πιο συχνή μορφή της νόσου (αποτελεί το σχεδόν 90% των κρουσμάτων) σχετίζεται με
Την Κακή Διατροφή, Την Καθιστική Ζωή Και Την Παχυσαρκία.
Το ίδιο συμβαίνει και με ορισμένες μορφές καρκίνου.
* Μπορεί να τους ενώνουν κάποιοι βιολογικοί μηχανισμοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπεργλυκαιμία, δηλαδή τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, καθώς το αυξημένο σάκχαρο φαίνεται να ευνοεί την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων.
* Μπορεί να φταίει το περιττό σωματικό λίπος.
Είναι τεκμηριωμένο πως: ο περιττός λιπώδης ιστός συμπεριφέρεται σαν αδένας, παράγοντας ουσίες που μοιάζουν με ορμόνες.
Ίσως οι ουσίες αυτές παίζουν ρόλο στην μετατροπή υγιών κυττάρων σε καρκινικά ή ευνοούν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων.
Τι σημαίνουν στην πράξη όλ’ αυτά;
 Ότι οι πάσχοντες από διαβήτη πρέπει να ενθαρρύνονται από τους διαβητολόγους τους να κάνουν το τσεκ απ που συνιστάται για την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου
(π.χ. μαστογραφία, τεστ Παπ, εξέταση PSA για τους άντρες), αναλόγως με το φύλο και την ηλικία τους.