ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΜΟΥ

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Τί επιθυμούμε ίαση ή θεραπεία;


Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ενός εξευτελισμού, ενός διασυρμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του ανθρώπινου προσώπου, μέσω των ανεκδιηγήτων σκουπιδιών που ανερυθρίαστα μας προβάλλει η τηλεόραση..
Πολλά σύγχρονα γεγονότα –παγκόσμια, κοινωνικά, προσωπικά– πολλές καταστάσεις, πολλές πληροφορίες, πολλά «δημόσια» και μη «πρόσωπα» παρελαύνουν, τρέχουν μπροστά στα μάτια μας.
 Ζητούν μια αξιολόγηση, μια ερμηνεία, μια τάξη. Ανάλογα με την άποψη του παρατηρητή, αλλάζουν και μέγεθος, σημασία και δύναμη όλα αυτά τα εξωτερικά ερεθίσματα.
Ποια είναι, λοιπόν, η «μεγάλη είδηση»;
Ποιο Ειναι Το Πραγματικο «Προσωπο Της Ημερας»;
Τήν εποχή του Χριστού έγινε ένα «συμβάν», ένα γεγονός, το οποίο διασώζει ως «είδηση» ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.
Ειναι Το Επεισοδιο Της Χαναναιας.





Κάτι ασήμαντο για την «ειδησιογραφία», την τότε και την σημερινή, όμως πολύ σημαντικό για τον Ευαγγελιστή:
Μια Γυναικα, Αλλοεθνης, Ενοχλει Εναν Διδασκαλο Ιουδαιο, Εναν Ηγετη, Σε Δημοσιο Χωρο, Για Ενα Προσωπικο Της Προβλημα.
Οι συνοδοί ενοχλούνται από την φασαρία.
Ο Διδασκαλος Αυτος Της Μιλα Ασχημα,
Αυτη Εξευτελιζει Ακομη Περισσοτερο Τον Εαυτο Της,
Και Τελικα Ο Διδασκαλος
Την Επαινει Για Την Σταση Της Και Της Διδει Υποσχεση Οτι Θα Ικανοποιηθη Το Αιτημα Της.
Αυτό είναι το γεγονός.
Ποια είναι Τα Πραγματικά Γεγονότα που συνέβησαν σ’ αυτό το φαινομενικά ασήμαντο επεισόδιο της καθημερινότητας;
Γιατί, αυτή η γνωστή και άγνωστη συνάμα περικοπή, αυτή η τόσο τρυφερή μες στην σκληρότητά της, μας φανερώνει, ή μας κρύβει, πολλές πραγματικότητες, όπως συνηθίζει ο λόγος του Ευαγγελίου να κάνη.
Τολμούμε να ξεχωρίσουμε:
Την Αναζητηση Της Θεραπειας Στο Προσωπο Του Χριστου'
μια αναζήτηση που κονιορτοποιεί κάθε κατεστημένο, ρατσιστικό δικαίωμα.
Υπερβαίνει την ευδαιμονιστική ερμηνεία του κόσμου και έχει ως τέλος την υιοθεσία.
Την κατάλυση της πραγματικής τυραννίας.
Την κατάργηση της φυλετικής υιοθεσίας της Παλαιάς Διαθήκης, εφ’ όσον εκπληρώθηκε ο σκοπός της, που ήταν η γέννηση της Παναγίας, της Μητέρας Θεού.
Την διάκριση της πραγματικής από την «κληρονομική», «δικαιωματική», «κατεστημένη» Εκκλησία. ·
Την ορθή ερμηνεία και αντιμετώπιση του πόνου και της ατιμίας, που γίνεται στην πραγματικότητα «το κλειδί του παραδείσου».
Συμβατικά διακρίνουμε αυτές τις αλήθειες, οι οποίες πάλι γίνονται μία μές στην στοργική διήγηση της Χαναναίας:
Η δια της θεραπείας ελευθέρωση του ανθρώπου εν τω προσώπω
Ιησού Χριστού.
Αραγε πόσοι από εμάς, τους ταλαίπωρους θεατές του παραλόγου που διαδραματίζεται σήμερα, έχουμε συνειδητοποιήσει τα πιό πάνω;
Πόσοι  απο εμάς έχουμε αντιληφθεί οτι Ο Χριστός μας προσφέρει ..ίαση και όχι ψευτοθεραπείες, στις χρονίζουσες ασθένειές μας;




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου