Για τον Γέροντα Πορφύριο , απο τον Μακαριστό Γ. Παπαζάχο.

ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

“Δεκατέσσερα χρόνια κοντά του” *

του Γεωργίου Παπαζάχου (Επ. Καθηγητής Καρδιολογίας)

“Γράφω αυτη την επιστολή από μιά εσωτερική πίεση να μιλήσω για τον Γέροντα Πορφύριο, που κοιμήθηκε πρίν από 40 μέρες.

Έζησα τόσα γεγονότα 14 χρόνια κοντά του, σάν ένας από τούς γιατρούς του, που δεν πρέπει να το κρύψω από τούς αδελφούς μου.

Θά διηγηθώ μερικά περιστατικά, που παρουσιάζουν το Γέροντα σάν άρρωστο και σάν γιατρό.

Συγχωρέστε μου τα προσωπικά στοιχεία, που αν αφαιρεθούν αλλοιώνουν τα γεγονότα.

Ασφαλώς, άλλοι έζησαν άλλες συγκινήσεις κοντά του. Καί δεν πρέπει να χαθούν, γιατί αποτελούν σημάδια της αγίας βιοτής του,

Αποδειξεις Της Παρουσιας Του Αγιου Πνευματος Στη Ζωη Μας Και Υποθηκες Για Ολοκληρη Τη Γενια Μας.

Ο Γέροντας και η αρρώστια του

Ήταν πραγματικά άρρωστος. Μέ πλήθος αρρώστιες επάνω του. Τά περισσότερα συστήματα έπασχαν. Προσωπικά διεπίστωσα:

·        Έμφραγμα Μυοκαρδίου (προσθιοδιαφραγματικό με πλαγία ισχαιμία),

·        Χρονία Νεφρική Ανεπάρκεια.

Έλκος Δωδεκαδακτύλου (με επανειλημμένες γαστρορραγίες). Χειρουργηθείς Καταρράκτης (με αποβολή του φακού και τύφλωση), Έρπης Ζωστήρ Στο Πρόσωπο, Σταφυλοκοκκική Δερματίτιδα Στο Χέρι,

Βουβωνοκήλη (με συχνή περίσφιγξη),

·        Χρονία Βρογχίτιδα,

·        Αδένωμα Της Υποφύσεως Στο Κρανίο.

Καί η υπομονή του ιώβειος. Όταν είχε τον έρπητα σε έξαρση και όλο το δεξιό του πρόσωπο (τριχωτό κεφαλής, παρειά, αυτί, σαγόνι) ήταν μιά ανοιχτή πληγή, τον ερώτησα πόσο έντονο πόνο αισθάνεται’ μού απάντησε:

“Σάν να ακουμπάω το δεξί μου μάγουλο σε τηγάνι με ζεματιστό λάδι”. Καί ήταν απόλυτα ήρεμος.

Δέν άφηνε ούτε υποψίες ότι υποφέρει, ούτε ένα βογγητό.

Πολλές φορές, ενώ βρισκόμουν στο κελλί του και κουβεντιάζαμε, συνέβαινε περίσφιγξη της βουβωνοκήλης του, πάντα επώδυνη. Δέν ζητούσε βοήθεια.

Αγωνιζόταν να την ανατάξη μόνος του κάτω από τις κουβέρτες του.. Κανείς δέ μιλούσε, ενώ από τα χείλη του ακουγόταν ψιθυριστά, με μιά ανεπανάληπτη γαλήνη, ΤΟ

“ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΕ ΜΑΣ”.

Μερικοί τον παρεξήγησαν κάποτε που φίλησαν το χέρι του καλυμμένο με μιά γάζα, νομίζοντας ότι σιχαίνεται. Ήταν η εποχή που εμείς το καλύψαμε, γιατί είχε την σταφυλοκοκκική δερματίτιδα και ήταν ολόκληρο εξελκωμένο.

Αλλ’ η κουβέντα μας ένα βράδυ, μετά την καρδιολογική εξέταση και το τυπικό ηλεκτροκαρδιογράφημα, με συνεκλόνισε.

Ούτε φαντάσθηκα ποτέ ότι θα μπορούσε ένας άνθρωπος να αντιμετωπίση έτσι την αρρώστια του. Μού είπε: “Θά σού εξομολογηθώ κάτι, αλλά να μείνη μυστικό.

Έχω Καρκινο Στην Υποφυση. Ήδη αισθάνομαι τή γλώσσα μου μεγαλωμένη και δεν γυρίζει καλά μέσα στή στοματική κοιλότητα”.

Ύστερα Μου Ανελυσε Ιατρικα Και Σωστα Τη Λειτουργια Των Ενδοκρινων Αδενων Και Κατεληξε:

“Πρέπει να ξέρης ότι, όταν ήμουν καλογεράκος -ίσως 16 χρονών- στο Άγιο Όρος αισθανόμουνα τόσο ευτυχισμένος, ιδίως μετά τή Θεία Κοινωνία, ώστε έβγαινα στο δάσος και με δάκρυα φώναζα: Δόξα Σοι, Κύριε! Ήρθες ολόκληρος μέσα μου’ σε μένα τον αμαρτωλό’ Εσύ ο Χριστός μου, που σταυρώθηκες και πόνεσες για μένα και σήκωσες τις αμαρτίες μου.

Κι εγώ τί κάνω για σένα;

Ποιόν πόνο υποφέρω για σένα;

ΚΥΡΙΕ, ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΚΑΡΚΙΝΟ!

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, ΧΑΡΙΣΕ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΚΑΡΚΙΝΟ, ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ ΚΑΙ ΓΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ! Αυτή την προσευχή την έκανα συνέχεια και μετά το εξομολογήθηκα στόυς Γεροντάδες μου. Εκείνοι μού σύστησαν να μήν την επαναλάβω, γιατί εκπειράζω τον Θεό. Ξέρει εκείνος τί θα κάνη. Δέν την ξανάκανα αυτή την προσευχή.

ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ, ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ! Καταλαβαινεις Την Ευεργεσια;

Έστω και αργά, Θα Υποφερω Λιγο Μαζι Του”. Έμεινα ενεός.

Πρωτη Φορα Στην Ιατρικη Σταδιοδρομια Μου Ακουγα Τη Φραση:

“Δοξα Τω Θεω, Εχω Καρκινο!”.

Είχα ξεχάσει ότι μπροστά μου δεν βρισκόταν άνθρωπος κοινός’ ήταν ο Γέροντας Πορφύριος.

Ωστόσο ποτέ δεν αρνήθηκε την ιατρική βοήθεια των πολλών γιατρών-πνευματικών του παιδιών. Μάλιστα μιά μέρα τον ερώτησα:

“Γιατί πολλοί πνευματικοί άνθρωποι, κυρίως μοναχοί, αρνούνται την ιατρική βοήθεια, πιστεύοντας ότι θα τούς βοηθήση κατ’ ευθείαν η Παναγία;”. Μού απάντησε:

“Ειναι Εγωϊσμος -Πονηρη Ενεργεια- Να Νομιζης Οτι Ο Θεος Θα Κανη, Κατ’ Εξαιρεση Απο Τους Πολλους, Θαυματουργικη Επεμβαση Για Σενα.

Ο Θεός κάνει θαύματα και τώρα, αλλά εσύ δεν πρέπει να το προσδοκάς για σένα. Είναι εγωϊστική εξαίρεση. Άλλωστε και μέσω των γιατρών ο ίδιος ο Θεός ενεργεί. “Ιατρους Και Φαρμακα Κυριος Εδωκεν”, λέει η Αγία Γραφή”.

Δεχόταν δέ μόνο την κλασσική ιατρική, πολλά κεφάλαια της οποίας γνώριζε άριστα. Μέ την εμπειρία του από τη μακρά θητεία στην Πολυκλινική Αθηνών και με το θεϊκό “χάρισμά” του έβλεπε βαθύτερα την αρρώστια και πολλές φορές μάς στρίμωχνε με σαφώς επιστημονικές ερωτήσεις.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ

Ειδικότητά του η “τηλε-διαγνωστική”! Έβλεπε με καταπληκτική ακρίβεια αλλαγές στον εαυτό του και σε άλλους’ συχνά και στούς γιατρούς του.

Ο ίδιος μού διηγήθηκε ότι διέγνωσε υπογοναδισμό σε έναν νέο μόνο κοιτάζοντάς τον, κάταγμα σπονδύλου σε μιά μοναχή που βρισκόταν σε άλλη πόλη. Είναι ίσως χιλιάδες αυτοί που δέχθηκαν τή διαγνωστική του ενέργεια και επιβεβαιώθηκε η νόσος αργότερα και επιστημονικά.

Εδώ θα αναφέρω μιά αυτοδιάγνωσή του. Διεπίστωσε μεταβολές στο ηλεκτροκαρδιογράφημά του, χωρίς καρδιογράφο. Ένα βράδυ μού τηλεφώνησε ανήσυχος: “Έλα, έστω και αργά, και θα δής αλλοιώσεις στο καρδιογράφημα. Ποναω Σημερα, Πολλες Φορες, Και Ο Πονος Ειναι Στηθαγχικος”. Διαπίστωσα πράγματι ισχαιμικές μεταβολές (στις απαγωγές v3-v6) και τον ρώτησα σε ποιό stress βρέθηκε σήμερα.

Άρχισε να κλαίη και με διακοπές να μού περιγράφη λεπτομερώς σκηνές από τις οδομαχίες Στη Ρουμανια.

Ήταν η ημέρα της εξεγέρσεως του λαού κατά του Τσαουσέσκου και με το “χάρισμά” του έβλεπε τούς πυροβολισμούς και τούς θανάτους στις πλατείες, όπως τις δημοσίευσαν οι εφημερίδες τις επόμενες ημέρες.

Συνέχισε να κλαίη και τον παρεκάλεσα να ζητήση από τον Θεό να του αφαιρέση για λίγο αυτή την “όραση”.

Η καρδιά του βρισκόταν σε κίνδυνο από την ένταση. Θά μπορούσε να κάνη επέκταση του εμφράγματός του.

Στήν ίδια ένταση βρισκόμουν κι εγώ, βλέποντας την ευαισθησία της “άλλης” καρδιάς ενός αγίου. Έκρυψα τα μάτια μου με το καρδιογράφημα και σκεφτόμουν:

Τι Σημασια Εχουν, Γεροντα, Για Σενα Τα Νιτρωδη Αντιστηθαγχικα Φαρμακα Που Ετοιμαζομαι Να Σου Δωσω;

Εσυ Δεν Εισαι Εκ Του Κοσμου Τουτου.

Η καρδιά σου χτυπά στον Ωρωπό και ζή στην Ρουμανία. Στό ηλεκτροκαρδιογράφημα η καρδιά φαίνεται με ισχαιμική “κατάσπαση” του Sε διαστήματος, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται σε μεγάλη “ανάσπαση” προς τον ουρανό.

Έφυγα αργά με τον τρόμο ότι είδα λίγο από το φώς ενός αγίου.

Εγώ πήγαινα στο κελλί του σάν διαγνώστης γιατρός, αλλά πολλές οι φορές που εκείνος έκανε διαγνώσεις για μένα. Θά αναφέρω δύο:

Είχα χειρουργηθή από τον καθηγητή κ. Βασ. Γολεμάτη (δύο βουβωνοκήλες ταυτόχρονα) και ενώ ήμουν στή φάση της αναρρώσεως, πήγαμε με τή γυναίκα μου στον Ωρωπό.

Δέν ξέρω αν είχε μάθει από φίλους ότι ήμουν χειρουργημένος, αλλά μόλις μπήκαμε με κοίταξε επίμονα για πολλή ώρα στην κοιλιά και μού είπε:

“Βλεπω Οτι Δεξια Εγινε Καλη Εγχειρηση, Αλλα Αριστερα Αριστοτεχνικη’ γιατί περιποιήθηκε τόσο εκεί;”. Η γυναίκα μου μού έκανε νόημα: “Τί λέει ο Γέροντας;”. Δέν είχα πεί ούτε σε εκείνη ούτε σε άλλον ότι ο χειρουργός είχε εφαρμόσει Την Μεθοδο Souldaice αριστερά, επειδή ήταν μεγάλη.

Ο Γέροντας το “είδε”.

Τόν Δεκέμβριο του 1990 ήμουν στο κρεβάτι με την πολλοστή γαστρορραγία μου.

Σε Καποια Στιγμη Εντονου Προβληματισμου Μου Αν Πρεπη Να Χειρουργηθω Η Οχι, χτύπησε το τηλέφωνο. Μεταφέρω αυτούσια τα λόγια του Γέροντα:

“Αυτές τις μέρες σε επισκέπτομαι συχνά και με το “χάρισμα”, που μού έδωσε ο Θεός ενεργώ θεραπευτικά. Ποτέ δεν είχα μπεί στο σπίτι σου τόσες πολλές φορές σε λίγες μέρες.....

Κατι Μου Λεει ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΣΗΣ ΤΩΡΑ, Αλλα Να Αλλαξης Τροπο Ζωης, Να Χαλαρωσης.

Άφησε το χειρουργείο να το σκεφθούμε αργότερα. Τί κάνω εγώ τώρα το γιατρό στο γιατρό; (γελάει).

Να Ξεκουραζεσαι Περισσοτερο, Γιατι Σε Αγαπαει Ο Κοσμος. Μού έφαγες τή δόξα (γελάει)”. Φαντάζεσθε πώς ένοιωσα κάτω από αυτή την προστατευτική του παρουσία!

Αγαπούσε τόσο πολύ όλους τούς ανθρώπους που τον πλησίαζαν και, φυσικά, και τούς γιατρούς του, ώστε να ενεργοποιή για μάς το θεραπευτικό χάρισμά του. Όσοι τον πλησίαζαν ανεπιτήδευτα έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Πολλές φορές έπαιρνα μαζί μου φιλικά ή συγγενικά πρόσωπα, που εξεπλήσσονταν, όταν άρχιζε να μιλάη για το πρόβλημά τους, χωρίς εγώ να τον ενημερώσω εκ των προτέρων.

Κάποια κυρία, φεύγοντας, ήθελε να δώσω όρκο ότι δεν του μίλησα για κείνη πρίν πάμε στον Ωρωπό.

Τό χάρισμά του τον έκανε περισσότερο ευαίσθητο απέναντι στον ανθρώπινο πόνο.

Ένα σούρουπο διέκοψαν την καρδιολογική εξέταση οι μοναχές, γιατί έξω είχαν συγκεντρωθεί πολλοί άνθρωποι και περίμεναν να πάρουν την ευχή του πρίν νυχτώση. Βγήκα έξω από το κελλί και οι επισκέπτες φίλησαν απλώς το χέρι του. Ήταν κουρασμένος και δέ μίλησε σε κανέναν. Η τελευταία κυρία βγήκε κλαίγοντας. Όταν ξαναμπήκα βρήκα τον Γέροντα να κλαίη.

“Αυτά παθαίνω πάντα, μού είπε. Είδα τώρα αυτή τή μητέρα να τή δέρνη αύριο ο ναρκομανής γιός της, για να του δώση χρήματα. Καί η καημένη ασφαλώς θα σκανδαλίστηκε που έχει τέτοιο πρόβλημα και έφυγε χωρίς βοήθεια... Τί μπορείς εσύ να κάνης , φτωχέ Πορφύριε... Κύριε Ιησού...”. Καί επανέλαβε πολλές φορές ψιθυριστά τή λέξη “Ιησού”.

Ήταν τόσο απλός και γλυκός άνθρωπος, ώστε να μή κωλύεσαι να του απευθύνης οποιαδήποτε ανόητη ερώτηση. Έτσι μιά μέρα τον προκάλεσα αδιάκριτα:

“Πως Ξερεις, Γεροντα, Οτι Αυτο Το Προορατικο Σου Χαρισμα Ειναι Απο Τον Θεο Και Οχι Απο Τον Διαβολο;”. Γέλασε καλοκάγαθα και μού είπε:

“Τό δοκίμασα. Είναι εκ Θεού, Γιατί Δεν Λανθάνει.

Νά σού δώσω παράδειγμα; Η νεωκόρος στην Πολυκλινική πόναγε στο δεξιό άνω γομφίο και κράταγε το δεξιό μάγουλό της. Τής είπα ότι είναι χαλασμένος ο αριστερός γομφίος. Εκείνη επέμενε, αλλά όταν γύρισε από τον οδοντίατρο μού είπε ενθουσιασμένη ότι είχα δίκαιο. Στήν ακτινογραφία η βλάβη ήταν αριστερά, αλλά αισθανόταν τον πόνο δεξιά, επειδή ήταν στο ίδιο νευροτόμιο. Άν, λοιπόν, ήταν από τον πονηρό, αυτή η προόραση θα βασιζόταν στο αίσθημα του ασθενούς και θά’ βγαινε λανθασμένη.

Του Θεου Η Ενεργεια Δεν Σφαλλει”.

Ο Γέροντας σάν γιατρός μου δεν “έβλεπε” μόνο τις σωματικές μου ασθένειες. Φρόντιζε και για τις πολλές πνευματικές ατέλειές μου. Προσπαθεια Του Να Βρω Την Ταπεινωση.

Ένα απόγευμα μού τηλεφώνησε στο ιατρείο, ακριβώς μετά την υπερβολική εκδήλωση αγάπης ενός ζεύγους ασθενών μου που περιποιήθηκα. Μεταφέρω τα λόγια του:

“Γιωργακη, Ειμαι Ο Γεροντας.

·        Εμεις οι δυο θα παμε μαζι στην κολαση. Θα ακουσουμε:

·        Άφρον, Αφρον, Ταυτη Τη Νυκτι Την Ψυχην Σου Απαιτουσιν Απο Σου...Τα Αγαθα Σου Εν Τη Ζωη Σου Απηλαυσες, Α Δε Ητοιμασας Τινι Εσται;”.

Τόν διέκοψα: “Τι Απολαυσαμε, Γεροντα, Σ’ Αυτη Τη Ζωη;

·        Το Σαραβαλο Αυτοκινητο,

·        Το Αδειο Βιβλιαριο Η

·        Τον Ανυπαρκτο Υπνο Μας;”. Απάντησε απότομα: “

·        Τι Ειναι Αυτα Που Λες; Δε Σου Λεει Ο Κοσμος:

Τι Καλος Γιατρος Που Εισαι;

Μας Αγαπας, Μας Φροντιζεις, Δε Μας Γδερνεις.

ΚΑΙ ΣΥ ΤΑ ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ, ΤΑ ΧΑΦΤΕΙΣ. Έ! ΤΟΝ ΕΧΑΣΕΣ ΤΟ ΜΙΣΘΟ ΣΟΥ.

Τό ίδιο παθαίνω και εγώ. Μου Λενε Πως Εχω “Χαρισματα”, Πως Μπορω Να Τους Ακουμπησω Και Να Κανω Θαυματα, Πως Ειμαι Αγιος.

Και τα χαφτω, ο ανοητος και αδυναμος.

Έ! Γι’ αυτό σού είπα ότι μαζί θα πάμε στην κόλαση!”.

“Άν Ειναι Να Παμε Μαζι”, Του Απαντησα, “Παμε Και Στην Κολαση!”.

Κι εκείνος έκλεισε το τηλέφωνο, λέγοντας:

“Εγω Σου Μιλαω Σοβαρα Και Συ Παντα Αστειευεσαι.

Καλή μετάνοια και στούς δυό μας”.

ΆΛΛΗ ΜΕΡΑ ΗΜΟΥΝ ΒΑΡΥΘΥΜΟΣ, ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ :

Ότι Έφυγαν Τα Περισσότερα Χρόνια Μου Άκαρπα Μέσα Από Άχρηστες Καθημερινές Λεπτομέρειες.

Τηλεφώνησε ο Γέροντας και με αναπτέρωσε με δυό-τρείς φράσεις του: “Άκουσες ποτέ, γιατρέ, το :

“Ου Μή Γεύσονται Θανάτου”;

ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΘΑΜΕΝΙΛΑ.

Αρκει Να Αγαπησουμε Τον Χριστο.

Και Συ “Εξ Ολης Της Καρδιας Σου”, Κυριε Καρδιολογε” (γελάει).

Ο Γέροντας δεν ήταν μόνο γιατρός. Ήταν και κτηνίατρος.

Αγαπούσε τα ζώα. Εξημέρωσε επιθετικούς παπαγάλους και τούς έμαθε την Ευχή.

Εξεπλάγην όταν άκουσα μέσα στο κελλί τον παπαγάλο να επαναλαμβάνη την ευχή. “Είναι πιό πνευματικός από μένα”, είπε. “Εγώ αποκάμνω και κοιμούμαι, αλλ’ αυτός αγρυπνεί”. Τελευταία προσπαθούσε να εξημερώση έναν αετό. Κάποιο Σαββατοκύριακο, στή βόρειο Εύβοια που ησύχαζε, συνέβη το εξής, που μού διηγήθηκε ο ίδιος:

“Μιά τσομπάνισσα παρακάλεσε να διαβάσω μιά ευχή στο κοπάδι της, γιατί αρρώσταιναν τα γίδια της. Συμφώνησα και έφεραν όλο το κοπάδι κοντά στο εκκλησάκι που έμενα. Στάθηκα μπροστά στο κοπάδι, σήκωσα τα χέρια μου ψηλά και είπα διάφορες προσευχές από ψαλμικούς στίχους που αναφέρονται στην κτίση. Επικρατούσε απόλυτη σιωπή στα ζώα. Κανένα δεν κουνιόταν. Ύστερα κατέβασα τα χέρια μου και Ο Τραγος Κινηθηκε Μονος Του.

Ήρθε κοντα, μου φιλησε το χερι και υποχωρησε ηρεμα...

Τά λέω σωστά Πηνελόπη;” φώναξε στην ανηψιά του, που στεκόταν πιό πέρα. “Ναί, Γέροντα. Ακριβώς έτσι έγιναν. Εγώ ήμουν εκεί”.

Κάθε φορά που πήγαινα στον π. Πορφύριο με συνείχε φόβος μήπως αυτή είναι η τελευταία φορά που τον εξετάζω. Έτσι φρόντιζα να κάνω ψηλάφηση καρδιακής ώσεως και καρωτίδων για αρκετή ώρα, με την βεβαιότητα ότι ψηλαφώ το σώμα ενός αυριανού αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Όταν έπαιρνα το χέρι μου από το προκάρδιο επανελάμβανε το :

“ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΥ”.

Ποσα Να Οφειλη Αραγε Αυτος Ο Κοσμος, Η Γενια Μας, Σ’ Αυτες Τις Προσευχες Του Γεροντα Πορφυριου!

Καί πόσα του οφείλω εγώ προσωπικά!

Φεύγοντας, έσκυβα να πάρω την ευχή του και άλλοτε μού έδινε χαστούκι (ήταν η άκρα εκδήλωση της χαράς του) ή άλλοτε έσφιγγε το κεφάλι μου στα δυό του χέρια, λέγοντας την ευχή (ήταν το δικό του ηλεκτροεγκεφαλογράφημα).

Τωρα Εξηγω Γιατι Ο Θεος Φυτεψε Μεσα Μου Την Επιθυμια Να Σπουδασω Ιατρικη Σε Μεγαλη Ηλικια Και Να Γινω Καρδιολογος.

ΉΘΕΛΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΨΗΛΑΦΗΣΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΝ ΑΠΛΟ, ΠΡΟΣΗΝΗ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗ.

Κάποια μέρα μού είπε:

“ΌΤΑΝ ΘΑ ΦΥΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ. ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ”.

Ελπίζω τώρα να μπαίνη ευκολότερα στα σπίτια μας και στις καρδιές μας.

* (αναδημοσίευση από το περιοδικό “Σύναξη”)